Nasz profil

Historia Szkolnictwa w Rogóżnie

(wersja skrócona)

 

Szkoła Podstawowa w Rogóżnie została powołana do życia 1 września 1903 roku. Początkowo mieściła się w drewnianym budynku gminnym i była szkołą jednoklasową. We wrześniu 1910 roku oddano do użytku nowy budynek, w którym mieściły się dwie sale lekcyjne i pomieszczenia dla nauczyciela. W tym samym roku zreorganizowano jednoklasową szkołę na dwuklasową i mianowano dotychczasowego nauczyciela Józefa Wiecha na kierownika.

Z powodu wybuchu I wojny światowej w 1914 roku nauka w szkole została przerwana na jeden rok, a kierownik został powołany do służby wojskowej.

W 1917 roku podczas stacjonowania w szkole wojsk radzieckich zostały zniszczone akta szkolne i biblioteka. Po zakończeniu I wojny, z powodu wzorowej i licznej frekwencji utworzono klasę nadetatową i przydzielono dodatkową siłę nauczycielską. W 1927 roku został podniesiony stopień Publicznej Szkoły Powszechnej w Rogóżnie z dwuklasowej na trzyklasową.

W 1935 roku stanowisko kierownika szkoły objął Edward Nowosielski. Szkoła była już wtedy czteroklasowa i liczyła 99 uczniów. W związku z wybuchem II wojny światowej 1 września 1939 roku nauka rozpoczęła się 20 września i trwała do 3 października, kiedy to kierownik został wywieziony przez gestapo do więzienia w Rzeszowie. Pod koniec listopada został zwolniony i kontynuował nauczanie do grudnia, które znowu zostało zawieszone z powodu zakwaterowania się w szkole wojsk niemieckich. Przez cały czas okupacji szkoła borykała się z trudnościami związanymi z brakiem opału podczas ostrych zim oraz pracowała z krótkimi przerwami powodowanymi zajmowaniem jej przez kolejne wojska. Chociaż z przedmiotów szkolnych usunięto historię, geografię i literaturę języka polskiego, to jednak nie zaprzestano ich nauczania. Z inicjatywy nauczycieli i rodziców utworzono komplety tajnego nauczania rozmieszczone w różnych punktach wsi.

W 1945 roku rozpoczęło naukę w szkole 115 uczniów w 6 oddziałach, a w dwa lata później w 7 oddziałach. Lekcje odbywały się w budynku szkolnym oraz domu ludowym. W pierwszych dniach listopada 1953 roku dotychczasowy kierownik Edward Nowosielski zrezygnował z posady, a tymczasowo jego obowiązki przejęła nauczycielka Zofia Marcinek i sprawowała je do końca roku szkolnego.

W sierpniu 1954 roku nominację na stanowisko kierownika szkoły otrzymał Jan Myślicki.

W 1956 roku rozpoczęto rozbudowę szkoły. Inicjatywę Społecznego Komitetu Rozbudowy poparły władze oświatowe szczebla powiatowego i wojewódzkiego wspierając finansowo i materiałowo. Mieszkańcy zobowiązali się do pomocy przy zwózce materiału oraz niefachowych pracach budowlanych. Mimo piętrzących się trudności finansowych i organizacyjnych w 1957 roku oddano do użytku trzy klasy w nowym budynku. Poświęcenia obiektu dokonał Ks. Dziekan Józef Prajsnar. Warunki pracy szkoły niewiele jednak się poprawiły. W klasach panowała wilgoć. Rezultatem ogromnych starań dyrektora Jana Myślickiego oraz wielkiego zaangażowania mieszkańców wsi prace wykończeniowe budynku postępowały w szybkim tempie i zimą 1958 roku wszystkie roczniki mogły się już uczyć w jednym budynku.

Lata 1958-63 były okresem względnej stabilizacji. W budynku szkolnym prowadzono systematycznie prace wykończeniowe i upiększające. Co roku pojawiały się nowe sprzęty i pomoce naukowe. Można było nareszcie uczyć w odpowiednich warunkach lokalowych. Na terenie placówki istniały i prężnie działały organizacje szkolne i koła zainteresowań. Młodzież aktywnie uczestniczyła w życiu społeczności szkolnej, organizowała uroczystości, wyjeżdżała do teatru i na wycieczki szkolne.

We wrześniu 1962 roku został podniesiony stopień organizacyjny placówki. W szkole uczyło już pięciu nauczycieli. W roku szkolnym 1963/64 liczba uczniów zapisanych do szkoły wzrosła do 157. W pięciu izbach lekcyjnych nauka odbywała się na dwie zmiany. W godzinach pozalekcyjnych młodzież uczęszczała na lekcje religii, które odbywały się w punktach katechetycznych znajdujących się w domach prywatnych.

W związku z ciągłym wzrostem liczby uczniów, jak również faktem wprowadzania w kraju reformy szkolnictwa zmierzającej do utworzenia ośmioklasowej szkoły powszechnej zaistniała potrzeba stworzenia dodatkowych pomieszczeń. Podjęto więc decyzję o dalszej rozbudowie szkoły. Zdecydowano, iż mieszkańcy Rogóżna w czynie społecznym wybudują oddzielny budynek mieszkalny dla nauczycieli, a władze oświatowe w ramach kapitalnych remontów przeprowadzą adaptację dotychczasowych mieszkań do celów szkolnych i zapewnią dalsze środki do jej rozbudowy. W lipcu 1969 roku odbyła się uroczystość oddania na ręce kierownika szkoły kluczy do Domu Nauczyciela.

W 1971 roku w jednej z izb lekcyjnych zorganizowano salę gimnastyczną. Warunki lokalowe szkoły stawały się coraz lepsze, efekty pracy dydaktycznej również. Grono nauczycielskie ciągle podnosiło swoje kwalifikacje. W szkole działały nowe koła zainteresowań, teatrzyki, zespoły taneczne i śpiewacze. Coraz więcej absolwentów kontynuowało naukę w szkołach średnich i zdobywało wyższe wykształcenie.

W lipcu 1974 roku na zasłużoną emeryturę odszedł długoletni kierownik szkoły Jan Myślicki, a we wrześniu stanowisko dyrektora objął Julian Lasek.

W kwietniu 1975 roku rozpoczęła się kolejna rozbudowa szkoły. Do prac przystąpili z wielkim zapałem rodzice oraz starsza młodzież. Prace budowlane posuwały się bardzo szybko i sprawnie. Latem 1976 roku rozbudowa weszła w etap wykończeniowy. Wykonano stolarkę okienną i drzwiową, uruchomiono centralne ogrzewanie. W okresie wiosenno-letnim wykonano tynki zewnętrzne i podłączono wodę. Uroczystość oddania nowej części budynku szkolnego odbyła się 31 lipca 1977 roku.

W 1977 roku został oddany do użytku stadion sportowy, z którego przez cały rok mogła korzystać młodzież szkolna. W 1980 roku dyrektor Julian Lasek odszedł na emeryturę. Obowiązki dyrektora szkoły zostały powierzone Pani Władysławie Ferenc. Rok szkolny 1980/81 przebiegał w niezwykle trudnej sytuacji politycznej i społecznej kraju. Związki zawodowe zdecydowanie zaczęły domagać się nowych praw dla nauczycieli. W wyniku tych działań w następnym roku szkolnym obniżono etat nauczycielski do 22 godzin.

W 1983 roku zakończono prace adaptacyjne starego budynku szkolnego i uruchomiono Państwowe Przedszkole z oddziałem zerowym i grupą młodszą.

W maju 1983 roku funkcję dyrektora szkoły przejęła Pani Jadwiga Harpula i pełniła ją do 1990 roku.

We wrześniu 1990 roku po raz pierwszy w okresie powojennym rok szkolny rozpoczął się Mszą Św. w kościele parafialnym. Do szkoły powróciła religia. W tym roku dyrektorem szkoły została Pani Janina Fudali. W latach 1993-1998 w ramach zajęć pozalekcyjnych prowadzono Szkołę Muzyczną I stopnia, a w latach 1994-2000 funkcjonował Zespół Taneczny "BLIK".

W 1999 roku do szkół wprowadzono reformę strukturalną i programową. W związku w wdrażaniem reformy Rada Gminy w Łańcucie 25 lutego 1999 roku podjęła uchwałę w sprawie przekształcenia z dniem 1 września 1999 roku Szkoły Podstawowej w Rogóżnie o strukturze organizacyjnej klas I-VIII, w sześcioklasową szkołę podstawową o strukturze organizacyjnej klas I-VI. Ze względów ekonomicznych Rada Gminy w Łańcucie podjęła również uchwałę w sprawie utworzenia z dniem 1 września 1999 roku Zespołu Szkół w Rogóżnie poprzez połączenie szkoły podstawowej i przedszkola publicznego. Nowo powstałemu Zespołowi Szkół w Rogóżnie nadano imię Anny Jenke.

W październiku 2000 roku w szkole powstało Koło Przyjaciół Anny Jenke, które jest inicjatorem i organizatorem licznych uroczystości poświęconych Patronowi, konkursów wiedzy i recytatorskich na szczeblu gminy i powiatu.

Na przestrzeni ostatnich lat przeprowadzono wiele zmian i prac remontowych: założono radiowęzeł, zmieniono konstrukcję dachu na budynku Domu Nauczyciela, wykonano instalację odgromową, ogrodzenie, wymieniono okna, drzwi i schody wejściowe, parkiet w sali gimnastycznej, zmodernizowano kotłownię, przechodząc z ogrzewania węglowego na gazowe, przeprowadzono remont w sanitariatach, wykonano drogę do szkoły i parking na potrzeby własne. W szkole funkcjonuje stołówka i pracownia komputerowa z dostępem doInternetu. Szkoła posiada własną stronę internetową.

Szkoła w Rogóżnie od zarania swoich dziejów rozwijała się dynamicznie. Na przestrzeni lat można dostrzec ofiarność społeczności lokalnej, która zawsze przychodziła szkole z pomocą.